“Svaki susret tokom koga se lideri Kosova i Srbije tretiraju kao ravnopravni je pozitivan korak. Čini se da postoji usmeni dogovor o prijedlogu EU, što je dobro. Srbija, međutim, nije spremna da potpiše sporazum - što je šteta”, ocijenio je Delavi tumačeći ishod razgovora kosovskih i srpskih državnika i pregovarača Aljbina Kurtija i Aleksandra Vučića sa posrednicima Evropske unije za dijalog – Žosepom Boreljom i Miroslavom Lajčakom.
Šef diplomatije Evropske unije Borelj poručio je poslije sastanka da je u razgovorima ostvaren napredak, ali da - uprkos tome - treba uložiti dodatne napore kako bi se sprovelo dogovoreno.
Dženifer Braš, diplomatkinja u penziji, pristup Evropske unije u dijalogu sa Kosovom i Srbijom uporedila je sa, kako ga označava, programom civilne odbrane iz doba jugoslovenskog predsjednika Josipa Broza Tita - pod nazivom „Ništa nas ne smije iznenaditi“.
„Iako je program osmišljen da pripremi Jugoslaviju za post Titovu eru, vjerujem da bi se mogao prilagoditi politici Unije prema Srbiji. Njeni zvaničnici možda su bili iznenađeni kontinuiranom nepopustljivošću Srbije i njenom iracionalnom tvrdoglavošću izazvanom inatom“, navodi bivša otpravnica poslova u američkoj ambasadi u Beogradu od 2007. do 2010. godine.
Uz to, ukazala je i na signale koji dolaze sa Kosova.
„Takođe, možda su iznenađeni i stalnim otporom kosovskog premijera Kurtija, koji djeluje da nije spreman da žrtvuje suverenitet poslije krvavog rata koji je iza sebe ostavio 10.000 žrtava i milion raseljenih građana Kosova. Djeluje da je polje za dijalog ostalo neujednačeno“, smatra Braš.
Epilog runde razgovora, od koje djeluje da su zapadni saveznici prilično očekivali, profesoru Danijelu Serveru govori da je, kako kaže, i dalje sve moguće.
“Nisam uvidio neki naročit napredak. Čini se da je Kurti, međutim, uspio da okrivi Vučića za nepotpisivanje”, ukazuje američki stručnjak – aludirajući na tvrdnje kosovskog premijera da je iskazao spremnost da parafira sporazum o normalizaciji odnosa, što je navodno Srbija odbila.
Poslije razgovora, u svojim obraćanjima, Borelj i Kurti nisu pominjali primjenu sporazuma koji se odnosi na uspostavljanje Zajednice opština sa srpskom većinom.
Međutim, to je bila značajna tema za predsjednika Srbije Aleksandra Vučića.
Ambasador Greg Delavi podsjeća da se radi o rješenju aktuelnom još iz doba plana međunarodnog predstavnika Martija Ahtisarija – iz 2007. godine.
“Kosovo je to prihvatilo prije deset godina. Biće potrebno da se primijeni u skladu sa Ustavom Kosova i razumijevanjem da joj je cilj da bude od koristi kosovskim Srbima. A ne srpskoj vladi”, smatra Delavi.
Riječ je o organizaciji još neodređenih ovlaštenja i ustrojstva dogovorenoj prije jedne decenije - Briselskim sporazumom 2013. godine.
Kosovske vlasti joj se protive, pozivajući se na odluku tamošnjeg Ustavnog suda iz 2015. tvrdeći da bi osnivanje monoetničke zajednice destabilizovalo državu i ugrozilo njenu funkcionalnost.
Na njenom formiranju insistiraju Evropska unija, Sjedinjene Države – ali i Beograd.
“Neformiranje Zajednice opština sa srpskom većinom vlasti Srbije koriste kao instrument za sprječavanje dijaloga u cjelini. Postoji li u Srbiji plan za manjine – ne samo za preševske Albance, već i vojvođanske Mađare? Srbija bi trebalo da se pozabavi činjenicom da je u postojećim granicama multinacionalna država i da odbaci fantaziju o takozvanom sprskom svijetu”, prezicira u svom osvrtu Dženifer Braš.
Uprkos otporu kosovskih vlasti, Danijel Server ukazuje na sugestije premijera Kurtija pod kojima bi mogao primijeniti sporazum o osnivanju Zajednice opština sa srpskom većinom.
“Pod drugim imenom, ukoliko Srbija prizna Kosovo i uspostavi pune diplomatske odnose. Mislim da je u pravu kada vjeruje da je primjena Zajednice prije priznavanja prijetnja suverenitetu i teritorijalnom integritetu Kosova, posebno bez reciprociteta za Albance unutar Srbije. Da se Zajednica prizna u međunarodnom sporazumu pod pokroviteljstvom EU i SAD bez priznanja nezavisnosti bilo bi opasno za Kosovo”, precizira profesor Škole naprednih međunarodnih studija Univerziteta Džons Hopkins.
Evropski i američki zvaničnici istrajni su u tvrdnjama da osnivanje Zajednice sa srpskom većinom neće ugroziti funkcionalnost i stabilnost kosovske države.
Na rasplet koji opisuje Server oslanja se tumačenje ambasadora Grega Delavija o ustupcima na koje bi Srbija trebalo da bude spremna – kada se Kosovo bude saglasilo sa primjenom dogovora o osnivanju Zajednice opština sa srpskom većinom.
“Najvažnije je da se Srbija pridruži većini ostatka svijeta i prizna Kosovo kao nezavisnu državu - otvarajući joj put za članstvo u Ujedinjenim nacijama. Kao i da se odrekne prijetnji nasiljem kako bi riješila sporove sa Kosovom”, ukazuje Delavi aludirajući na nekoliko nedavnih kriza na relaciji Beograd - Priština.
Tada su, između ostalog, borbene letjelice srpskog vazduhoplovstva nadlijetale granicu sa Kosovom – a povećavana je i borbena gotovost Vojske Srbije.
Sada, kada djeluje da su strane u procesu odabrale da napreduju, Danijel Server ukazuje da bi ubrzanju doprinijelo da Srbija prizna nezavisnost Kosova, zatraži to od preostalih pet država članica Evropske unije - i ukaže Rusiji da bi Kosovo trebalo da bude članica Ujedinjenih nacija.
"Priština bi trebalo da udvostruči napore u dijalogu i saradnji sa građanima Kosova srpske nacionalnosti", zaključuje za Glas Amerike Danijel Server, profesor Škole naprednih međunarodnih studija vašingtonskog Univerziteta Džons Hopkins.
Prema najavama iz Brisela, naredna etapa u dijalogu trebalo bi bude šatl diplomatija između Prištine i Beograda izaslanika Evropske unije Miroslava Lajčaka – a onda i sljedeći sastanak u martu.
