Oružane snage Srbije, koje se nalaze na granici sa djelimično priznatom od svjetske zajednice Republikom Kosovo, stavljene su u stanje pripravnosti, prenose mediji pozivajući se na izjavu srpskog ministra odbrane Miloša Vučevića.
Pored toga, u skladu sa naredbom predsjednika Srbije Aleksandra Vučića, ljudstvo Ministarstva unutrašnjih poslova prevedeno je u borbenu gotovost, a njegove jedinice stavljene su pod komandu načelnika Generalštaba Kopnene vojske.
Također, oružane snage Kosova su dovedene u punu borbenu gotovost. Republičke vlasti saopštile su da je to učinjeno radi uklanjanja barikada koje su podigli Srbi na sjeveru Kosova.
Sukob između dvije zemlje ponovo je eskalirao u julu ove godine u vezi sa odlukom Prištine da uvede privremene isprave za državljane Srbije za ulazak u republiku i zahtjevom srpske manjine da stare srpske registarske tablice zamijene na lokalne.
Stabilnost u ovom regionu Balkana može se održati uz pomoć NATO kontingenta mirovnih snaga stacioniranih na Kosovu, čiji je ukupan broj oko 3.700.
Moskva, koja otvoreno podržava Beograd i ne priznaje Kosovo, daje izjave koje zbunjuju čak i rukovodstvo Srbije i koje stručna zajednica smatra destruktivnim.
Tako je prije neki dan prvi zamjenik predsjednika Komiteta Državne dume za međunarodne poslove Aleksej Čepa na radiju „Govori Moskva” pozvao Srbiju da „postane dio Rusije” u slučaju zamršene geopolitičke situacije u regionu. Štaviše, pozvao je da se sačeka neki „apel Vučića” u vezi s tim.
Nakon toga, zvanična predstavnica ruskog Ministarstva spoljnih poslova Marija Zaharova rekla je da Moskva čeka reakciju Beograda na prijedlog Kremlja da se situacija oko Kosova normalizuje. Zvučalo je veoma dvosmisleno.
„Izgleda da Moskvi ne bi smetalo da dobije 'vruću tačku'...”
Ovo je samo još jedan dokaz metoda, uključujući provokativnu demagogiju i dezinformacije, kojima Kremlj pribjegava da bi ostvario svoje ciljeve, rekao je politolog, stručnjak za centralnu i istočnu Evropu Ivan Preobraženski o apsurdnom prijedlogu da se Srbija pridruži Ruskoj Federaciji.
Prema njegovim riječima, postoji osjećaj da su svi predstavnici ruskih vlasti prije učesnici nekih propagandnih emisija na televizijskim kanalima, nego ozbiljni političari i diplomate.
„Zvanične izjave o spoljnopolitičkim temama koje dolaze iz Moskve često su najjeftinija tabloidna propaganda sa jasnom primjesom neodgovornosti, a najviši državni zvaničnici tu nisu izuzetak”, dodao je izvor Glasa Amerike.
„Šta da kažemo o poslaniku Državne dume, dovoljno je pročitati postove Dmitrija Medvedeva, bivšeg predsjednika zemlje. Dakle, ne možete se svađati samo sa svim zapadnim prijestolnicama, što se već desilo, već i sa istim tim Beogradom, koji ponekad, čini se, jednostavno ne zna kako da reaguje na ruske pasaže.”
Ranije je Dmitrij Medvedev, između ostalog, u svom postu definisao prirodu rata u Ukrajini kao konfrontaciju Moskve sa Zapadom.
Istovremeno, Kremlj pokazuje jasan interes za raspirivanje novog sukoba i nestabilnosti na Balkanu u regionu, navodi Ivan Preobraženski. Prema njegovom mišljenju, na to su usmjereni brojni informativni kanali, koji u svakoj prilici masovno šire dezinformacije.
„Izgleda da Moskvi ne bi smetalo da dobije 'vruću tačku' u vidu oružane konfrontacije između Srbije i Kosova. A svaka nestabilnost između dvije zemlje odjekuje na čitavom Balkanu. Međutim, za sada Kremlj nema čime da se hvali. Kremlj u tom smislu... njegovi pokušaji da ostvari željeni cilj su uzaludni. To je prvenstveno zbog činjenice da su sve misli i Beograda i Prištine povezane sa ulaskom u Evropsku uniju”, zaključio je on.
„Srbiji se sada očito ne sviđa što se može pozicionirati kao saveznik ili saučesnik Kremlja”
Poseban odnos Moskve i Beograda zasniva se na nekoliko faktora, smatra politički analitičar Andrej Okara. Prema njegovom mišljenju, to je prvenstveno pravoslavna kulturna baština i opšta „nenaklonost Zapadu”.
„U obje zemlje je prilično rašireno da kolektivni Zapad, na čelu sa Sjedinjenim Državama, navodno nastoji da ih uništi”, rekao je on u intervjuu za rusku službu Glasa Amerike. „To je potpuno neadekvatna ideja, ali postoji - da su Srbija i Rusija bliske i po mentalitetu i po historijskom putu.”
Osim toga, određeni imperijalni kompleksi su i dalje živi u Beogradu, kao i u Moskvi, smatra politolog.
Istovremeno, u stvarnosti, Srbija je zemlja koja teži da uđe u EU, ne zamišlja sebe bez Evrope i ne želi da se sukobljava sa Zapadom, naglasio je Andrej Okara: „A Rusiji su sada prijeko potrebni neki, ako ne prijatelji i saveznici, onda bar dobronamjerni partneri, doduše na riječima. Takve zemlje sada praktično i ne postoje sa izuzetkom Sjeverne Koreje, Irana, Eritreje i drugih sličnih parija. Zato je Beograd toliko vrijedan Moskvi.”
Naravno, Kremlj bi sada očigledno imao koristi ako se u Evropi formira još jedna 'vruća tačka', tvrdi politiolog. Prema njegovom mišljenju, to bi u određenoj mjeri moglo „zamagliti ukrajinsku temu”, odvratiti pažnju dijela javnosti.
„Međutim, vidimo da pokušaji potpirivanja sukoba između Srba i Albanaca na Kosovu još nisu doveli do uspjeha. Bez obzira da li Moskva ima stav o tome ili ne. Ipak, postoji osjećaj da u Rusiji postoje snage koje su pokušavaju da udahnu novu energiju u ovaj sukob. Međutim, uprkos složenosti situacije između Kosova i Beograda, uvijek ima kompromisa. A Srbiji se sada očigledno ne sviđa što se može pozicionirati kao saveznik ili saučesnik Kremlja. Ovo je veoma čudno i specifično prijateljstvo”, zaključio je Andrej Okara.
