Američki državni sekretar John Kerry je u Evropi. Cilj brojnih susreta koje će imati je sticanje političke podrške pred pregovore u Ženevi o mogućnostima formiranje privremene, prelazne vlade u Siriji. On je uvjeren da je učešće sirijske opozicije na konferenciji u Ženevi ključni korak ka eventualnom formiranju nove vlade i da je ta vlada nužan korak:
"Mora biti formirana prelazna vlada, mora postojati novi oblik vlasti da bi stigli do mira."
Svi oponenti sirijskom predsjednik al-Assadu do sada nisu stali iza Ahmada al-Jabre, lidera najveće opozicione koalicije bez čega nema ni dogovora o zajedničkom nastupu u Ženevi kaže profesor univerziteta American Ahmed Akbar i ističe:
"Sirijska opozicija nije uspjela u dva segmenta. Prvi je organizirati sve oružane grupacije pod jednim vođstvom. Drugi... nije izbacila lidera u čijoj bi osobnoj karizmi Sirijci vidjeli novu alternativu."
Rast i snaženje militatnih grupa pod uticajem al- Qaide podriva kredibilitet opozicionog pokreta i umanjuje snagu Armije za slobodu sirije, najjače pobunjeničke grupacije.
Glasnogovornica State Departmenta Jen Psaki o tome kaže:
"Na hiljade je različith grupa. State Department procjenjuje kakav bi njihov uticaj mogao biti. Ali, jasno je da je učešće opozicije na konferenciji u Ženevi vitalno."
Jedno od pitanja na koje ženevski razgovori i pregovori, ako do njih dođe, moraju dati odgovor je reprezentativnost prelazne sirijske vlade, ističe analitičarka vašingtonskog Intituta za mir Manal Omar:
"Postoji unutar opozicije saglasnost da to mora biti vlada jedinstava, vlada koja će naći načina da štiti sve manjine, uključujući i Alavite. Ta shvatanja su jedno, praksa je drugo i pitanje je šta će se dešavati u praksi."
Sirijski predsjednik al-Assad tvrdi da je njegova alavitska manjina meta brojnih napada militanata i terorista koji su u Siriju stigli izvana, da oni nastoje podijeliti Siriju.
Osjećajući se, uz podršku Rusije i Irana, u jakoj poziciji al-Assad se u principu saglasio sa ženevskim razgovorima kaže profesor Akbar i dodaje:
"On zna da opozicija nije formirana u pokret koji je mogao da ga prisili na odlazak sa vlasti. Al-Assadova je strategija je čekati, jednostavno čekati."
Povratak na vlast vojnog vrha u Egiptu, uz al-Assadovo održavanje na vlasti zahvaljući vojnoj snazi njegovog režima, povod je više za nesigurnost unutar sirijskih opozicionih snaga, ističe analitičarka Omar:
"Oni se bore, oni se žrtvuju. Takođe oni prate šta se dešava u Egiptu sada, dvije godine poslije zbacivanja tamošnjeg režima, i plaše se onoga što bi se u Siriji moglo dešavati za dvije, tri godine, nakon ogromnog broja mrtvih."
Uz preko sto hiljada do sada poginulih, što je najteža ali ne i konačna cijena, u Siriji je četvrtina stanovništva, sklanjajući se od sukoba i razaranja, raseljena unutar zemlje, a preko dva miliona Sirijaca je u izbjegličkim kampovima izvan Sirije.
"Mora biti formirana prelazna vlada, mora postojati novi oblik vlasti da bi stigli do mira."
Svi oponenti sirijskom predsjednik al-Assadu do sada nisu stali iza Ahmada al-Jabre, lidera najveće opozicione koalicije bez čega nema ni dogovora o zajedničkom nastupu u Ženevi kaže profesor univerziteta American Ahmed Akbar i ističe:
"Sirijska opozicija nije uspjela u dva segmenta. Prvi je organizirati sve oružane grupacije pod jednim vođstvom. Drugi... nije izbacila lidera u čijoj bi osobnoj karizmi Sirijci vidjeli novu alternativu."
Rast i snaženje militatnih grupa pod uticajem al- Qaide podriva kredibilitet opozicionog pokreta i umanjuje snagu Armije za slobodu sirije, najjače pobunjeničke grupacije.
Glasnogovornica State Departmenta Jen Psaki o tome kaže:
"Na hiljade je različith grupa. State Department procjenjuje kakav bi njihov uticaj mogao biti. Ali, jasno je da je učešće opozicije na konferenciji u Ženevi vitalno."
Jedno od pitanja na koje ženevski razgovori i pregovori, ako do njih dođe, moraju dati odgovor je reprezentativnost prelazne sirijske vlade, ističe analitičarka vašingtonskog Intituta za mir Manal Omar:
"Postoji unutar opozicije saglasnost da to mora biti vlada jedinstava, vlada koja će naći načina da štiti sve manjine, uključujući i Alavite. Ta shvatanja su jedno, praksa je drugo i pitanje je šta će se dešavati u praksi."
Sirijski predsjednik al-Assad tvrdi da je njegova alavitska manjina meta brojnih napada militanata i terorista koji su u Siriju stigli izvana, da oni nastoje podijeliti Siriju.
Osjećajući se, uz podršku Rusije i Irana, u jakoj poziciji al-Assad se u principu saglasio sa ženevskim razgovorima kaže profesor Akbar i dodaje:
"On zna da opozicija nije formirana u pokret koji je mogao da ga prisili na odlazak sa vlasti. Al-Assadova je strategija je čekati, jednostavno čekati."
Povratak na vlast vojnog vrha u Egiptu, uz al-Assadovo održavanje na vlasti zahvaljući vojnoj snazi njegovog režima, povod je više za nesigurnost unutar sirijskih opozicionih snaga, ističe analitičarka Omar:
"Oni se bore, oni se žrtvuju. Takođe oni prate šta se dešava u Egiptu sada, dvije godine poslije zbacivanja tamošnjeg režima, i plaše se onoga što bi se u Siriji moglo dešavati za dvije, tri godine, nakon ogromnog broja mrtvih."
Uz preko sto hiljada do sada poginulih, što je najteža ali ne i konačna cijena, u Siriji je četvrtina stanovništva, sklanjajući se od sukoba i razaranja, raseljena unutar zemlje, a preko dva miliona Sirijaca je u izbjegličkim kampovima izvan Sirije.
