Na osnovu sporazuma, oko 323 miliona dolara biće dodijeljeno za ugovor o dijelovima koji traje do marta 2028. godine, prema izvještaju lokalnih medija.
Manji ugovor, koji traje do juna 2027, obuhvata nestandardne dijelove i avio materijale. Ugovori su potpisani u nedelju.
Tajvan se oslanja na SAD u pogledu sposobnosti protivvazdušne odbrane kako bi osigurao svoj vazdušni prostor i pripremio se za moguću kinesku invaziju. Kina posljednjih godina pojačava vojni pritisak u pokušaju da primora ostrvo da prihvati integraciju sa kontinentalnim dijelom Kine.
Kineski ministar spoljnih poslova Ćin Gang rekao je 21. aprila da je povratak Tajvana u Kinu sastavni dio međunarodnog poretka poslije Drugog svjetskog rata: "Kada se kineska zemlja povrati, ona nikada više neće biti izgubljena... svako ko se igra vatrom po pitanju Tajvana zapaliće se".
The Washington Post je 15. aprila citirao povjerljiva dokumenta koja su procurila iz Pentagona i u kojima se između ostalog kaže da je malo vjerovatno da će Tajvan osujetiti kinesku vojnu nadmoć u vazduhu u sukobu preko moreuza, jer su ostrvski aerodromi i radarski položaji u dometu kopnenih raketa snaga Pekinga. Prema dokumentima, nešto više od polovine tajvanskih aviona je u potpunosti sposobno za misiju, a tajvanski zvaničnici sumnjaju u sposobnost svoje protivvazdušne odbrane da "precizno otkrije lansiranje projektila".
U dokumentima se takođe navodi da se Tajvan plaši da bi moglo potrajati danima da se avioni prebace u skloništa, ostavljajući ih za to vrijeme ranjivim na udare kineskih raketa.
Ministarstvo nacionalne odbrane Tajvana je 16. aprila saopštilo da sadržaj dokumenata nije u skladu sa činjenicama.
Filip Saunders, direktor Centra za proučavanje kineskih vojnih poslova i istaknuti naučni saradnik na Univerzitetu nacionalne odbrane, rekao je za Glas Amerike na mandarinskom jeziku 20. aprila na događaju čiji je domaćin bio Centar za novu američku bezbjednost (CNAS) iz Washingtona, da će ta protivvazdušna odbrana predstavljati veliki problem za Tajvan, jer su njegovi aerodromi i radari u dometu kineskih projektila koji se lansiraju sa kopna.
Saunders je rekao: "Mislim da je opšta procjena da će tajvansko vazduhoplovstvo prilično brzo izaći iz borbe jer će aerodromi nestati, a ako se vazdušne snage vinu u nebo, biće u dometu rakta zemlja-vazduh stacioniranih na tlu (Kine)"
Hari Halem, viši saradnik Instituta Jorktaun, think-tank centra u Washingtonu, rekao je za Glas Amerike na mandarinskom u emailu od 20. aprila da je najveći problem Tajvana geografski.
Halem je rekao: "Tajvan je gusto naseljen velikim gradovima, što ga čini paklenim gradskim borbenim područjem, ali je takođe veoma mali, pa je (u teoriji) lako prekriti izviđačkim elementima kako bi se identifikovali neprijateljski ciljevi".
"Još jedna velika ranjivost tajvanskih aviona je mogućnost da budu pogođeni na zemlji u prvom udaru kineskih raketa", rekao je on. "Procurjele i druge informacije ukazuju na to da Tajvan nema ojačana skloništa za avione koja bi zaštitila njegove vazdušne snage ukoliko su uhvaćene na zemlji, a s obzirom na broj kineskih aviona, Tajvan bi jednostavno mogao da bude preplavljen."
Čie Čung, istraživač u Fondaciji za nacionalnu politiku, istraživačkom centru sa sjedištem u Tajpeju, rekao je za Glas Amerike na mandarinskom da je jedan od glavnih izazova za tajvansko ratno vazduhoplovstvo to što su aerodromi i radari za rano upozoravanje u zapadnom Tajvanu veoma ranjivi na kinesku sabotažu.
On je za Glas Amerike rekao u telefonskom intervjuu 21. aprila da tajvanski sistem protivvazdušne odbrane, uključujući razne radare dugog dometa, i dalje rade nesmetano i da je efikasnost cjelokupne zajedničke protivvazdušne odbrane prilično dobra. Na primjer, kada Kina lansira balističku raketu, tajvanski radar za rano upozoravanje obezbjeđuje najmanje sedam minuta ranog upozorenja relevantnim protivraketnim jedinicama.
"Ali problem je u tome što je većina radara dugog dometa koji čine naš sistem protivvazdušne odbrane na fiksnim pozicijama. Vrlo je vjerovatno da će efekat ovih radara dugog dometa (položaja) biti smanjen nakon prvih nekoliko kineskih talasa napada balističkim raketama velikog dometa. Ako njihov broj počne značajno da opada, to će uticati na uspešnost presretanja protivvazdušnim raketama", rekao je on.
A Kina ima više vazdušnih snaga od Tajvana. Prema Global Firepower and Forces (Global Firepower and Forces) , kineska vojska ima preko 3.000 aviona i skoro 400.000 ljudi u svom vazduhoplovstvu. Tajvan ima nešto više od 700 aviona ukupno i više od 30.000 pripadnika vazduhoplovnih snaga.
Erik Čen, viši strateg u Vazduhoplovnim snagama Sjedinjenih Država, rekao je za Glas Amerike na mandarinskom da bi najveće vazdušne prijetnje Tajvanu mogle doći od velikih rojeva bespilotnih letjelica ili balističkih projektila kratkog dometa. U emailu od 20. aprila, on je rekao da bi u scenariju invazije Kina mogla da pokuša da iskoristi masovnu vatrenu moć da potisne tajvanske branioce, dobije nadmoć u vazduhu i, na taj način, prevaziđe nedostatke koje bi donio napad na zahtjevnom terenu.
Gubitak nadmoći u vazduhu imao bi teške posljedice po Tajvan. Halem je rekao da ukoliko Sjedinjene Države i njihovi saveznici ne pomognu Tajvanu da povrati prevlast u vazduhu, Tajvan može da izgubi rat u Tajvanskom moreuzu.
Čen je rekao da bi SAD mogle da rade sa saveznicima kako bi se Tajvanu obezbijedilo više sistema protivvazdušne odbrane i raketa, stvarajući višeslojni, integrisani sistem vazdušne i protivraketne odbrane.
Čung vjeruje da SAD još uvijek treba da dijele informacije o ranim upozorenjima kako bi pomogle Tajvanu da sprovede transfer borbenih aviona i razmotriti prodaju protivbrodskih raketa dugog dometa AGM-158C Tajvanu kako bi se spriječilo da kineski avioni uđu u vode istočno od Tajvana, kao i da obezbijede lovce F-35 da odgovore na napade Kine na aerodrome i piste.
Adriana Žang doprinijela je pisanju ovog izvještaja.
