5. juna 1947. godine, američki državni sekretar George Marshall je govoreći diplomcima Harvardskog univerziteta rekao da su Evropa i svijet u lošem stanju. Drugi svjetski rat je razorio Evropski kontinent i on je rekao da Sjedinjene Države moraju učiniti sve što mogu kako bi povratili ekonomiju u Evropi. Marshallov govor na Harvardskom univerzitetu je bio osnova za takozvani Marsallov plan četverogodišnje pomoći inostranstvu u vrijednosti od 13 milijardi dolara.
Bila je to 1947. godina, dvije godine nakon što su topovi ućutali. Veliki evropski gradovi su bili razoreni. Vladala je glad. Nakon u tom stoljeću najhladnije zime usljedila je najslabija žetva stoljeća. Oslobodjena od nacista Zapadna Evropa je bila u opasnosti da potone u haos.
Dr. Larry Bland je istoričar Fondacije George Marshall.
Dr. Larry Bland, istoričar:
Primarni motiv za Marshallov plan je bio strah od haosa u Zapadnoj Evropi. To ste mogli vidjeti, svakog vikenda ako ste išli u kino. Na početku filma oni su prikazivali probleme u Evropi, kao filmski žurnal. Slike izgladnjelih žena i djece dirnule su srca amerikanaca. Pored patnji žena i djece u Zapadnoj Evropi, bila je zabrinjavajuća i snaga komunističkih partija u zemljama kao što su Francuska i Italija.
Komunističke partije su bile jake u Francuskoj i Italiji. Istočna Evropa je bila okupirana od Sovjetske armije. Vladala je masovna nezaposlenost. Evropska industrija je bila u neredu. Odmah nakon pružanja hitne pomoći u hrani i odjeći, američki Marshallov plan se usmjerio na obnovu ekonomije. Prva pomoć je otišla rudnicima uglja, jer bez uglja fabrike hrane i mlinovi, kompletna evropska ekonomija nikada se ne bi oporavila.
Dr. Larry Bland, istoričar:
Problem je bio u tome što većina evropskog uglja dolazila iz rudnika u Njemačkoj koji su poplavljeni, a na površini razoreni bombama. Njemici nisu imali mogućnosti da sami obnove rudnike i zato je Amerika pribavila ključnu opremu. Njemci će vaditi ugalj, ali Amerikanci su ispumpali vodu iz rudnika, obnovili i izgradili smještaj za rudare i vakcinisali ih od tuberkuloze i osigurali druge stvari neophodne za produktivan rad.
I Amerikanci su insistirali da evropljani suradjuju i ugalj iz Njemačke dopreme i drugim zemljama kako bi ljudi ugrijali domove i pokrenuli zastale fabrike. Sjedinjene Države su za 16 država odobrile četverogodišnju pomoć od 13 milijardi dolara, što je današnja vrijednost od stotinu milijardi dolara. Medjutim, najvažniji efekat Marshallovog plana bilo je podizanje morala medju gradjanima Zapadne Evrope. Čak su bivši neprijatelji, Njemačka i Italija, bili uključeni.
Njemački diplomata Karsten Voight je bio dječak tokom 1940-tih. On kaže da je američka pomoć imala snažan psihološki podsticaj.
Karsten Voight, njemački diplomata:
Sam novac to ne bi uradio. Zajedno sa Berlinskim zračnim mostom, to je bila promjena shvaćanja. Amerikanci na koje se već u početku gledalo povoljnije nego na Ruse, čak i prije završetka rata, nisu primarno vidjeni kao okupatori nego kao prijatelji.
Obnova od najrazornijeg rata u istoriji bila je dramatična. Ukupni nacionalni dohodak u Zapadnoj Evropi porastao je za 32 procenta za četiri godine Marshallovog plana, koji je podstaknuo generacijski dug ekonomski procvat i praktično stvorio okvir za ono što je na kraju postala Evropska Unija.
