Da li je vladavina manjine kriva za nemire u SAD?

Demonstrant iz pokreta "Životi crnaca su važni" na protest u Portlandu u Oregonu, 21. jula 2020. (Foto: AP)

Kada posmatra genezu protesta pokreta "Životi crnaca su važni", aktivista i profesor Tod Gitlin vidi reakciju većine na kontrolu manjine.

Demonstranti, bijesni zbog rasne, ekonomske i društvene nejednakosti, reaguju na vladavinu manjine, ocjenjuje Gitlin, pri čemu misli na pobjedu Donalda Trampa u Elektorskom koledžu, zahvaljujući kojoj je postao predsjednik iako je osvojio 2,8 miliona glasova manje od Hilari Klinton.

“I prije pandemije bilo je jasno da je nejednakost sve više neodrživa. Odnosno, da je ljudi poslije izvjesne tačke više neće tolerisati i da imamo političke institucije koje nisu uspjele da riješe naše probleme", kaže Gitlin, koji je aktivizmom počeo da se bavi kao student na koledžu, kada je protestovao zbog nuklearnog naoružanja i rata u Vijetnamu, a zatim kao profesor na Univerzitetu Kalifornije u Berkliju, kada se zalagao za ukidanje aparthejda - sistema institucionalizovane rasne segregacije u Južnoj Africi.

Federalne snage reda raspoređene u Portlandu kao pomoć lokalnim vlastima u suzbijanju demonstracija, 21. jula 2020.

Sada je profesor žurnalistike i sociologije na Univerzitetu Kolumbija. "Imamo nedemokratski politički sistem koji čak ne priznaje da ljudi imaju jednaka prava da učestvuju u političkom procesu" - kaže.

Gitlin za to djelimično krivi Elektorski koledž, koji vidi kao "krhku instituciju iz 18. vijeka, formiranu u potpuno drugačijim okolnostima".

Pisci američkog Ustava unijeli su Elektorski koledž u taj dokument. Tako je uspostavljen proces po kome se američki predsjednici ne biraju direktnim glasanjem. Kada ljudi glasaju za predsjedničkog kandidata, zapravo glasaju za elektore svog kandidata.

Svaka država ima isti broj elektora kao članova Kongresa - po jednog za svakog člana Predstavničkog doma i dva elektora za dva senatora, koji pripadaju svakoj državi bez obzira na njenu veličinu. U većini država, predsjednički kandidat koji osvoji većinu direktnih glasova u toj državi dobija sve elektore svoje države po principu "pobjedniku pripada sve."

“Ne postoji ništa sveto u državnim granicama i nema razloga da stanovnici jedne regije budu oštećeni u konačnom rezultatu", kaže Gitlin. "Princip treba da bude: jedan građanin, jedan glas."

Član Elektorskog koledža Vilijam Rauverdink pokazuje svoj glasački list za predsednik SAD, 19. decembra 2016. u Lensingu u Mičigenu.

Republikanci i konzervativci u principu vole Elektorski koledž i protive se sistemu biranja predsjednika na osnovu nacionalne većine.

“Mislim da je ovo bolji način da se dobije predsjednik koji predstavlja širi spektar američke populacije", smatra Hans fon Spakovski, visoki saradnik Fondacije Heritidž i bivši član Federalne izborne komisije. “Mogli biste da prosto vodite kampanju u velikim gradovima na obali da biste postali predsjednik. Mogli biste da ignorišete ostatak zemlje, posebno ruralne oblasti u manjim državama. A nacionalni sistem Elektorskog koledža, po meni, zapravo sprječava takvo ponašanje."

Fon Spaskovski odbacuje ideju vladavine manjine, ističući da su republikanci guveneri u 26 američkih država a demokrate u 24.

Petorica američkih predsjednika su do sada dospjela u Bijelu kuću iako su osvojili manje direktnih glasova Amerikanaca. Pored Trumpa, u novijoj istoriji republikanac Džordž W. Buš postao je predsjednik nakon što je osvojio većinu glasova elektora, iako je više Amerikanaca glasalo za demokratu Ala Gora.

“Oni su omogućili vladavinu manjine", tvrdi Gitlin. "Trumpov pokret je pokušaj da se zakoči promjena koja je već u toku, a to mogu da urade samo zahvaljujući nedemokratskom Elektorskom koledžu i različitim antidemokratskim mjerama."

Članovi državne skupštine Pensilvanije na konferenciji za novinare u Harisburgu, 30. juna 2015. Vrhovni sud države u kojoj demokrate imaju većinu glasao je za promenu granica okruga i odbacio stare, republikanske mape.

Jedna od tih mjera, prema Gitlinovom gledištu, je takozvani "džerimendering" - praksa manipulacije granicama političkih okruga unutar države u namjeri da se određenoj političkoj stranci pruži politička prednost.

“To je nešto što postoji veoma dugo, zapravo od samog nastanka naše zemlje, i ljudi su se uvek žalili na to", kaže fon Spakovski. "Ali to je jednostavno dio našeg političkog sistema, i niko nije smislio lijek ili rješenje koje bi spriječilo da se to dešava, a da se pri tome ne naruše prava Amerikanaca."

Dok još nema značajnog pokreta da se promijeni sistem Elektorskog koledža, nekoliko država pokušava da sprovede reforme u promjeni granica okruga. Umjesto da članovi državnih skupština i guverneri crtaju mape izbornih distrikta za mjesta u Kongresu i državnim tijelima, sve više država tu dužnost predaje specijalnim komisijama, ili pokušava da sprovede druge promjene da bi se sprečilo stranački motivisano mijenjanje granica okruga.