Za sadašnju politiku Rusije prema Ukrajini, mada je iznenadila mnoge analitičare, ne bi se moglo reći da je potpuno neočekivana. Naime, ono što se desilo prošle godine u septembru tokom susreta predsjednika Rusije i Armenije ukazivalo je na ključne elemente odnosa Moskve prema susjednim državama, nekadašnjim članicama bivšeg Sovjetskog Saveza.
Tadašnji susret predsjednika Armenije Serzha Sargsyana i Rusije Vladimira Putina završen je najavom armenijskog lidera o pridruživanju Armenije carinskoj uniji čije je iniciranje i uspostavljanje zagovarala i vodila Moskva. Time je Armenija, pod snažnim ruskim pritiskom, i zvanično odustala od pregovora o pridruživanju Evropskoj uniji koji su trajali više od dvije godine.
Sličan pritisak na ukrajinske lidere i odluka bivšeg ukrajinskog predsjednika Viktora Janukoviča da okrene leđa Evropskoj uniji i zemlju povede prema Rusiji bili su, dva mjeseca kasnije, povod za početak snažnih i dugotrajnih protesta koji su rezultirali Janukovičevim sklanjanjem u Rusiju, ruskom aneksijom Krima i podsticanjem nemira i nasilja u istočnim dijelovima Ukrajine.
Ukrajinska kriza dovela je ruskog predsjednika pred težak izbor - prihvatiti promjene u Ukrajini, što bi oslabilo poziciju Moskve u odnosima i sa drugim susjednim državama, dijelovima bivšeg Savjetskog Saveza, ili žrtvovati odnose sa Zapadom.
Direktor armenijskog Centra za regionalne analize Richard Giragosian o Putinovom izboru kaže:
"Ruska spoljna politika je suštinski preusmjerena. Moskva je odustala od taktiziranja i suzdržavanja. Sada vodi politiku otvorenog i snažnog potiskivanja Evropske unije od Rusiji susjednih država."
Taj zaokret iznenadio je Evropu, mada nije trebalo biti tako, posebno kada je u pitanju Ukrajina, ističe Nina Schick iz londonskog istraživačkog centra "Otvorena Evropa" i dodaje:
"Neki će reći da je bila greška to što evropski lideri nisu više vodili računa o ruskim interesima prema Ukrajini. Realnost je da je ruski uticaj u Ukrajini mnogo veći nego što su Evropljani voljni priznati."
Richard Giragosian se ne slaže sa tom ocjenom. On smatra da je bilo logično, 25 godina nakon raspada Sovjetskog Saveza, očekivati da Rusija prihvati zaokret prema Zapadu zajedno sa susjednim državama, i ističe da je sadašnja politika Moksve protivna temeljnim ruskim interesima:
"To je kratkovida i kratkoročna demonstracija grube moći. Moskva zapravo stvara novu željeznu zavjesu na bivšem sovjetskom prostoru."
Ili pokušava stvoriti.
Nekadašnje sovjetske republike, već pozadugo neovisne države, mada ne sve, nisu voljne podleći pritiscima Moskve. A i ekonomske sankcije Zapada koje će, ekonomski i finansijski, značajno koštati Rusiju zapravo su put koji Moskvu vodi u samoizolaciju.
Tadašnji susret predsjednika Armenije Serzha Sargsyana i Rusije Vladimira Putina završen je najavom armenijskog lidera o pridruživanju Armenije carinskoj uniji čije je iniciranje i uspostavljanje zagovarala i vodila Moskva. Time je Armenija, pod snažnim ruskim pritiskom, i zvanično odustala od pregovora o pridruživanju Evropskoj uniji koji su trajali više od dvije godine.
Sličan pritisak na ukrajinske lidere i odluka bivšeg ukrajinskog predsjednika Viktora Janukoviča da okrene leđa Evropskoj uniji i zemlju povede prema Rusiji bili su, dva mjeseca kasnije, povod za početak snažnih i dugotrajnih protesta koji su rezultirali Janukovičevim sklanjanjem u Rusiju, ruskom aneksijom Krima i podsticanjem nemira i nasilja u istočnim dijelovima Ukrajine.
Ukrajinska kriza dovela je ruskog predsjednika pred težak izbor - prihvatiti promjene u Ukrajini, što bi oslabilo poziciju Moskve u odnosima i sa drugim susjednim državama, dijelovima bivšeg Savjetskog Saveza, ili žrtvovati odnose sa Zapadom.
Direktor armenijskog Centra za regionalne analize Richard Giragosian o Putinovom izboru kaže:
"Ruska spoljna politika je suštinski preusmjerena. Moskva je odustala od taktiziranja i suzdržavanja. Sada vodi politiku otvorenog i snažnog potiskivanja Evropske unije od Rusiji susjednih država."
Taj zaokret iznenadio je Evropu, mada nije trebalo biti tako, posebno kada je u pitanju Ukrajina, ističe Nina Schick iz londonskog istraživačkog centra "Otvorena Evropa" i dodaje:
"Neki će reći da je bila greška to što evropski lideri nisu više vodili računa o ruskim interesima prema Ukrajini. Realnost je da je ruski uticaj u Ukrajini mnogo veći nego što su Evropljani voljni priznati."
Richard Giragosian se ne slaže sa tom ocjenom. On smatra da je bilo logično, 25 godina nakon raspada Sovjetskog Saveza, očekivati da Rusija prihvati zaokret prema Zapadu zajedno sa susjednim državama, i ističe da je sadašnja politika Moksve protivna temeljnim ruskim interesima:
"To je kratkovida i kratkoročna demonstracija grube moći. Moskva zapravo stvara novu željeznu zavjesu na bivšem sovjetskom prostoru."
Ili pokušava stvoriti.
Nekadašnje sovjetske republike, već pozadugo neovisne države, mada ne sve, nisu voljne podleći pritiscima Moskve. A i ekonomske sankcije Zapada koje će, ekonomski i finansijski, značajno koštati Rusiju zapravo su put koji Moskvu vodi u samoizolaciju.
