Kroz višegodišnje suđenje, tužioci su dokazivali Karadžićevu krivicu kroz četiri udružena zločinačka poduhvata koja uključuju progone, istrijebljenje, ubistva, deportacije, nehumana djela, terorisanje, uzimanje talaca i druge zločine.
Ipak, tužioci nisu uspjeli u jednom. Dokazati dio optužnice koja Karadžića tereti za genocid počinjen 1992. godine u Bratuncu, Foči, Ključu Prijedoru, Sanskom Mostu, Vlasenici i Zvorniku.
Karadžićeva krivica se ogleda u uklanjanju nesrpskog stanovništva sa teritorija za koju su bosanski Srbi smatrali da polažu pravo, genocidu Srebrenici, kampanji snajperskog djelovanja i granatiranja Sarajeva i uzimanju pripadnika UNPROFOR-a za taoce.
Presuđen je na 40 godina.
Predmet Karadžić bio je najveća grupa zločina procesuirana pred Međunarodnim krivičnim tribunalom za ratne zločine u bivšoj Jugoslaviji. Odnosio se na period od 1991. do 1995. godine.
Nakon hapšenja u Beogradu 22. jula 2008. godine, Radovan Karadžić u pritvor Tribunala u Hagu je prebačen osam dana kasnije. Izjašnjenje o krivnji uslijedilo je u martu 2009. godine, ali je Karadžić odbio da to učini, pa su sudije konstatovale da se ne osjeća krivim. Prvostepeni proces je trajao sedam godina.
Inicijalna optužnica protiv Radovana Karadžića podignuta je 1995. godine, nakon što su otkriveni masovni zločini počinjeni u genocidu u Srebrenici. Karadžić se od pravde skrivao narednih 13 godina. Uhapšen je u Srbiji 2008. godine, otkriveno je da se skrivao pod identitetom Dragan Dabić te da se tokom tog vremena bavio nadriljekarstvom. Prezime Dabić prema sopstvenom priznanju preuzeo je iz crtanog stripa.
