Na samom početku 20-og vijeka, iz afro-američkih zajednica na američkom jugu su dolazili zvukovi koji su kasnije nazvani blues. Kako iz Memfisa u Tenesiju izvještava Greg Flakus, neki od najdubljih korjena bluesa dolaze iz bogatog poljoprivrednog regiona poznatog kao delta rijeke Mississipi.
Prije nešto više od jednog vijeka, siromašni radnici, Afro-Amerikanci u Misisipiju su uzeli u ruke evropske instrumente kao što su gitara i harmonika, kako bi svirali veoma izražajnu muziku, muziku iz duše, nazvanu blues. Bilo je to vrijeme kada su bogata polja delte Missisipija zahtijevala veliki broj radnika. Clarksdale u Misisipiju je dom muzeja Delta Blues. Tada je on bio centar za transport, kaže direktorica muzeja Shelley Ritter.
Sa tolikim brojem farmi, postojale su brojne mogućnosti za rad, a tada su se ovdje nalazile i rijeka i željeznica, kaže ona.
Jedan od najvećih eksponata u muzeju je kuća sa farme u kojoj je nakada živio poznati blues muzičar Muddy Waters. On i drugi blues muzičari su svoje vještine stekli u Clarksdale-u, koji je radnicima nudio mnogo više od same muzike.
Subotom ili vikendom, kada su radnici imali slobodan dan, svi bi došli u grad i predali se svim porocima i čarima grada, priča Shelley Ritter.
Ona dodaje da su neki muzičari koji su se probijali na muzičku scenu i koji nisu mogli priuštiti da kupe gitaru, ponekad svirali na žici zakačenoj za dva eksera. Zvuk koji je ta žica proizvodila je vjerovatno utjecao na stil gitare koji se danas povezuje sa delta bluesom.
Muzikolog David Evans, koji podučava na univerzitetu u Memfisu, proveo je čitav život svirajući blues i proučavajući njegove karakteristike.
Ima raznih načina da se note bluesa i sve karakteristike te muzike izraze vokalno i instrumentalno, kaže David Evans i dodaje da je blues posudio elemente iz Evrope i Afrike, ali da su oni koji su ga izumili bili prvenstveno Afro-Amerikanci.
To je bila nova sinteza, ali je bilo sasvim jasno da su tu sintezu stvorili muzičari crnci, kaže David Evans.
Dok region delte Misisipija, kao i gradovi Memfis i New Orleans, svi sebe smatraju kolijevkom bluesa, gospodin Evans kaže da postoje dokazi da se taj muzički žanr razvio po širem regionu.
Rani podaci dolaze iz svih dijelova, Misisipija, Georgije, Texasa, gradova kao što je St. Louis, kaže David Evans.
A neodobravanje od strane lidera zajednice, bijelaca i crnaca, i svećenika koji su ga nazivali vražjom muzikom, samo su povećavali privlačnost bluesa, tvrdi gospodin Evans.
To je učinilo blues veoma egzotičnim, uzbudljivim, opasnim, kaže Evans.
I to je možda upravo jedna od stvari koje su blues muziku održale u životu i do dan danas.
Prije nešto više od jednog vijeka, siromašni radnici, Afro-Amerikanci u Misisipiju su uzeli u ruke evropske instrumente kao što su gitara i harmonika, kako bi svirali veoma izražajnu muziku, muziku iz duše, nazvanu blues. Bilo je to vrijeme kada su bogata polja delte Missisipija zahtijevala veliki broj radnika. Clarksdale u Misisipiju je dom muzeja Delta Blues. Tada je on bio centar za transport, kaže direktorica muzeja Shelley Ritter.
Sa tolikim brojem farmi, postojale su brojne mogućnosti za rad, a tada su se ovdje nalazile i rijeka i željeznica, kaže ona.
Jedan od najvećih eksponata u muzeju je kuća sa farme u kojoj je nakada živio poznati blues muzičar Muddy Waters. On i drugi blues muzičari su svoje vještine stekli u Clarksdale-u, koji je radnicima nudio mnogo više od same muzike.
Subotom ili vikendom, kada su radnici imali slobodan dan, svi bi došli u grad i predali se svim porocima i čarima grada, priča Shelley Ritter.
Ona dodaje da su neki muzičari koji su se probijali na muzičku scenu i koji nisu mogli priuštiti da kupe gitaru, ponekad svirali na žici zakačenoj za dva eksera. Zvuk koji je ta žica proizvodila je vjerovatno utjecao na stil gitare koji se danas povezuje sa delta bluesom.
Muzikolog David Evans, koji podučava na univerzitetu u Memfisu, proveo je čitav život svirajući blues i proučavajući njegove karakteristike.
Ima raznih načina da se note bluesa i sve karakteristike te muzike izraze vokalno i instrumentalno, kaže David Evans i dodaje da je blues posudio elemente iz Evrope i Afrike, ali da su oni koji su ga izumili bili prvenstveno Afro-Amerikanci.
To je bila nova sinteza, ali je bilo sasvim jasno da su tu sintezu stvorili muzičari crnci, kaže David Evans.
Dok region delte Misisipija, kao i gradovi Memfis i New Orleans, svi sebe smatraju kolijevkom bluesa, gospodin Evans kaže da postoje dokazi da se taj muzički žanr razvio po širem regionu.
Rani podaci dolaze iz svih dijelova, Misisipija, Georgije, Texasa, gradova kao što je St. Louis, kaže David Evans.
A neodobravanje od strane lidera zajednice, bijelaca i crnaca, i svećenika koji su ga nazivali vražjom muzikom, samo su povećavali privlačnost bluesa, tvrdi gospodin Evans.
To je učinilo blues veoma egzotičnim, uzbudljivim, opasnim, kaže Evans.
I to je možda upravo jedna od stvari koje su blues muziku održale u životu i do dan danas.
