U malom kliničkom ispitivanju koje je uključivalo 14 osoba s amputacijom donjeg dijela noge, učesnici koji su prošli operaciju za kreiranje neuronskog interfejsa mogli su hodati brže od onih s protezama kontroliranim standardnim robotskim algoritmima.
„Iako je ud napravljen od titanija i silikona i svih tih različitih elektromehaničkih komponenti, ud se osjeća prirodno i pomiče se prirodno bez čak i svjesne misli," rekao je biofizičar i koautor studije Hugh Herr. Herr je izgubio obje noge nakon što je 1982. godine bio u snježnoj oluji. On kaže da bi razmotrio korištenje ovog interfejsa za sebe.
Bionički ud koristi računar koji pojačava nervne signale iz mišića preostalog dela noge i omogućava korisniku da pomera protezu svojim mislima i prirodnim refleksima.
Da bi testirali sistem, učesnici su vježbali sa svojim novim bioničkim nogama ukupno šest sati svako. Zatim su istraživači uporedili njihove performanse u različitim zadacima sa performansama sedam drugih učesnika koji su koristili konvencionalnu hirurgiju i proteze.
U kliničkom ispitivanju ljudi sa ovim interfejsom hodali su 41% brže nego oni sa standardnim robotskim nogama.
Takođe, pacijenti su imali bolju ravnotežu i sposobnost da menjaju brzinu, penju se uz stepenice i prelaze preko prepreka. Rezultati su objavljeni u časopisu Nature Medicine.
Uređaj su razvili istraživači s Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Sama bionička noga uključuje protezu zgloba ugrađenu sa senzorima, zajedno s elektrodama koje su pričvršćene na površinu kože. Ove elektrode hvataju električne signale koje proizvode mišići na mjestu amputacije i šalju ih malom računaru radi dekodiranja. Noga teži 2.75 kilograma, što je slično prosječnoj težini prirodnog donjeg uda.
