Ovaj udar je formirao krater Chicxulub i bio je jedna od najvećih kataklizmi koje su pogodile našu planetu, zbrisavši sa lica Zemlje oko 75% tadašnjih vrsta životinja i biljaka.
Paleontolozi kažu da su u Sjevernoj Dakoti pronašli dokaze o udaru asteroida u područje današnjeg Meksičkog zaljeva, koji se odrazio i na prostor hiljadama kilometara daleko od mjesta udara. Nalazište Hell Creek, formacija sa kraja perioda krede, koja obuhvata Montanu, Sjevernu i Južnu Dakotu te Wyoming, predstavlja fosilnu riznica i raj za paleontologe jer se na njemu nalaze fosilni ostaci brojnih vrsta dinosaura, sisavaca, gmazova i riba zarobljenih u glini i kamenu starosti između 65 do 70 miliona godina.
Međutim, naučnici su ovdje našli sloj koji ukazuje na to da su fosili zarobljeni u njemu nastali u jednom izuzetno nasilnom trenutku te da je došlo do masovnog pomora. Tu su pronađeni fosili riba čije su škrge bile začepljene komadićima stijena, ali i spaljena stabla te dokazi o haranju cunamija. Ovo je također i dokaz o veličini ovog događaja. Smatra se da je bilo potrebno svega nekoliko minuta da seizmički talas iz današnjeg Meksičkog zaljeva dopre do područja Sjeverne Dakote.
Indikativno je i to što ovi fosili zapravo nisu zgnječeni, kao što to obično biva, nego su praktično sačuvani u 3D – kao da su prezervirani u nečemu tečnom, što se poslije skamenilo.
Ono što je zanimljivo, jeste to da je glavni autor ovog rada, Robert A. DePalma, kustos u Palm Beach prirodnjačkom muzeju u Floridi i doktorant paleontologije zapravo u tajnosti iskopavao fosile od 2012. Inače, DePalma je polako svoje nalaze pokazivao nekim naučnicima, koji su se uključivali u studiju.
Sam rad je objavljen u naučnom časopisu Proceedings of the National Academy of Scences (PNAS) u petak, 29. marta 2019. Paralelno sa tim radom, objavljen je i članak u The New York Times, ali je evidentno da ono što je izneseno u novinskom članku nije izneseno i u radu, koji je mnogo oprezniji.
Osnovna tvrdnja DePalminog tima je da se na nalazištu zvanom Tanis u okviru Hell Creek nalazi sloj debljine debljine 1,3 metara koji je nastao oko 13 minuta nakon udarca asteroida. Nalazi izotopski datiraju prije oko 65,8 miliona godina. Također, pronađen je i sloj debljine 2 centimetra bogat iridijem koji prekriva depozit. Upravo je iridij ključni faktor tvrdnje.
Naime, američki fizičar i dobitnik Nobelove nagrade 1968.godine, Luis Walter Alvarez je smatrao kako su naslage iridijuma, karakteristične za područje Chicxulub kratera vrijedne pažnje istraživača jer bi mogle biti sa asteroida.
Ovo područje je bogato i specifičnom vrstom kvarca, koji ima drugačiju strukturu od normalnog kvarca. Zapravo, Alvarez, njegov sin Walter Alvarez i saradnici Frank Asaro i Helen Michel su u radu iz 1980. ispitivali tezu kako je masovno izumiranje iz perioda kraja krede imalo "nezemaljski" uzrok tj. da je uzrok bio udar asteroida.
Tada su se još vodile naučne rasprave o uzrocima ovog velikog izumiranja i Alvarezova hipoteza nije bila baš najbolje prihvaćena. Međutim, danas je ta teza najraširenije naučno objašnjenje, praktično naučni konsenzus, oko toga šta je uzrokovalo veliko izumiranje živog svijeta potkraj krede, uključujući i dinosaure.
Također, uprkos velikim tvdnjama da se radi o nalazištu koje je nastalo praktično u trenutku udara asteroida, mnogi stručnjaci su još uvijek skeptični jer rad obiluje podacima iz oblasti geohemije, sedimentologije i paleontologije te je potrebno dosta vremena i dosta stručnjaka da prođe kroz ovaj rad i vidi o čemu je zapravo riječ. Proći će mjeseci prije nego što grupe stručnjaka zaključe da li su tvdnje DePalme opravdane i imaju li potporu.
