Dvanaestog svibnja 1847, William Clayton i Orson Pratt uspješno su testirali izum koji se kasnije razvio u moderni mjerač kilometraže, kojim se u automobilima mjeri pređena udaljenost.
William Clayton i Orson Pratt bili su mormonski doseljenici. 1847, polagano su prelazili velike ravni Sjedinjenih Država u kolima. Članovi mormonske crkve bili su na putu do svog novog doma u zapadnim planinskim i pustinjskim dijelovima države Utah.
Od početka putovanja, Clayton je pokušavao mjeriti udaljenost koju su prešli tako što je zavezao krpu za jedan od kotača na kolima, i doslovno brojao koliko se puta kotač okrenuo. Znao je opseg kotača, i izračunao da mu je potrebno 360 okretaja da pređe jednu milju.
No, brojanje okretaja kotača pokazalo se kao vrlo mukotrpan posao, te su on i Pratt krpu zamjenili drvenom napravom, koju su podesili tako da se okene jednom nakon svakih pređenih deset milja. Čak i najmoderniji digitalni brojači kilometraže koriste isti princip, te na komandnoj ploči automobila pokazuju pređenu udaljenost.
Rani američki diplomat, naučnik i poznati izumitelj, Benjamin Franklin, također je načinio vrlo primitivni mjerač pređene udaljenosti, kako bi mjerio pređeni put pismonoša. Njegov se izum sastojao od tri metalna brojčanika i nekoliko zupačnika.