Za neke Irance u Islamskoj republici, pridržavanje ne-muslimanskim ritualima je izazov, ali je i neophodno. Najmanje jednom sedmično, pripadnici drevne mandeanske vjere se kupaju u rijeci Karun u jugozapadnom Iranu. Za njih, krštenje nije ritual koji se obavlja jednom u životu, već rutina pročišćavanja.
Ovo možemo raditi i s vodom iz česme, ali je voda iz rijeke Karun važnija jer mislim da nas Bog na ovaj način bolje prihvata, kaže Manoo koja je jedna od sve manjeg broja pripadnika Mandeanaca, vjerske sekte koja je najvjerovatnije nastala u drevnoj Palestini ili Siriji. Oni vjeruju u koncept jednog Boga i kažu da je njihov posljednji veliki zacjeljitelj bio John Baptist. Naučnici procjenjuju da oko 20 hiljada pripadnika te sekte sada živi u Iranu. Neki od njih kažu da su relativno slobodni da prakticiraju svoju vjeru, ali da nisu u potpunosti zadovoljni. Ono što oni žele je da budu priznati kao zvanična religija. Oni se nadaju da bi im zvanično priznanje omogućilo da imaju glas u parlamentu. Tri zvanične manjinske religije u Iranu, judaizam, kršćanstvo i drevni perzijski zoroastrianizam, prema ustavu iz 1979, imaju pet parlamentarnih predstavnika. Neki sljedbenici se čak i uz to žale na diskriminaciju i miješanje vlade. Mandeanski profesor Saleme Choheili je taj slučaj iznio pred vrhovne muslimanske lidere u zemlji. On kaže da se u Kuranu tri puta spominju Mandeanci.
Ustav u Iranu se također zasniva na Kuranu, i nema razloga da mi ne budemo priznati kao i ostale manjine, kao jevreji, muslimani ili kršćani, kaže profesor Choheili.
Ostali Mandeanci, kao Sheikh Taleb Doraji, se nada da će priznanje također smanjiti diskriminaciju. On kaže da se Mandeanci ponekad ne upošljavaju jer nisu muslimani. Njima nije dozvoljeno da u školama podučavaju vlastitu vjeru.
Nadamo se da će biti bolje i da će naša djeca koja idu u školu moći prakticirati vlastitu religiju u svojim školama.
Međutim dobivanje zvaničnog priznanja nije lak zadatak. Reza Yousefian, bivši član parlamenta, kaže da bi to zahtijevalo dopunu ustava.
Naravno da bi oni trebali ubijediti ostale da je njihov broj dovoljan da imaju predstavnika u parlamentu.
Bez obzira da li oni dobiju zvaničan status, mnogi Mandeanci kažu da će nastaviti prakticirati svoju vjeru i prenositi je na buduće generacije. I to usprkos još jednom, sve većem, izazovu: a to je postepeno opadanje njihovog broja, jer mnogi od mlade generacije okreću leđa toj vjeri.
