Film govori o jednom prijateljstvu rodjenom 68., izmedju dvoje mladih Francuza, brata i sestre i jednog mladog Amerikanca. Oni su stalno u pariškoj Kinoteci jer su svi filmski zagriženici. Priča počinje u danu kada je otpušten direktor Kinotake, Langlois, koga su svi smatrali filmskim guruom. Tog dana se dešava i veliki protest u gradu i prvi put policija napadne studente, prvi put te 68. godine. Zatim će se to desiti u Italiji, pa na Berkeley-u i na Columbiji u New Yorku. Tog dana je, prisjeća se Bertolucci, počeo da nastaje opšti pokret pobune jedne generacije mladih protiv generacije njihovih roditelja.
Smješteni na fon pariskih studentskih nemira 68., Sanjari su priča o dvoje mladih slobodnomislećih blizanaca, brata i sestre -Isabelle i Theo-a, koji seksualno zavedu mladog, naivnog Amerikanca, Matthew-a, studenta opsjednutog evropskim filmom, koji se useli u njihov stan. I dok se napolju razgorjeva revolucija, unutar tog stana troje mladih potpuno uništava sve zadate norme, uključujući i seksualne.
Pitali su me već da li je ovo film o 68. Rekao bih ovako: on se dešava 68. i ima u njemu mnogo od duha te 68., ali on ne govori o barikadama i neredima nego o duhu te godine. Za svakoga ko je to doživio, a ja jesam, bilo je to nešto nezaboravno. Postojala je u tim mladim ljudima neka nada kakvu više nikad kasnije nisu osjetili, kaže Bertolucci.
Zbog brojnih direktnih scena seksa i pune golotinje, ovaj je film u Americi dobio cenzorsku oznaku NC-17, koja se obično daje samo pornografskim filmovima. Filmski kritičari, poput onog koji piše za magazin Rolling Stone, kažu, medjutim, da je takva ocjena ovog filma samo pokazatelj holivudskog lažnog morala.
Film Sanjari, koga kritičari u šali nazivaju i Prvim Tangom u Parizu, u američke bioskope stiže 13. februara, upravo pred Dan Zaljubljenih.
