Generalni sekretar NATO-a, George Robertson govorio je juče na konferenciji povodom pedesetogodišnjice Maršalovog plana, održane u Centra za transatlantske odnose na Jons Hopkins univerzitetu, ovde u Vašingtonu. Robertson je svoje predavanje posvetio transformaciji NATO saveza nakon pada Berlinskog zida 1989. i terorističkih napada na Sjedinjene Države 11. septembra 2001. godine. U tom kontekstu, Robertson se osvrnuo na ratove i sadašnji preobražaj Balkana, i za naš program dao specijalnu izjavu:
”Tokom 90-tih Sjedinjene Države su povele intervencije da zaustave krvavi građanski rat u Bosni i Hercegovini i Miloševićevo brutalno etničko čišćenje na Kosovu. Obje intervencije su bile opravdane sa humanitarnog stanovišta. No, obje su takođe predstavljaju primjer akcije koje su dijelom bile preduzete iz sopstvenih interesa. Bez njih, haos i nestabilnost uzdrmali bi Evropu i poništili postignuća ostvarena posle 1989.“
VOA: Bilo bi katastrofalno za Balkan, Evropu i Sjedinjene Države da ta misija ostane nedovršena. Po rečima Robertsona, stabilizacija Balkana predstavlja jedno od najvažnijih uspeha NATO saveza:
“Kada sam bio postavljen za generalnog sekretara NATO-a 1999. godine, američki i avioni drugih članica saveza tek su bili okončali vazdušnu kampanju protiv Miloševićeve Srbije. A danas -- samo četiri godine kasnije -- Srbija i Crna Gora žele da se pridruže Partnerstvu za mir, a mi razmatramo mogućnost da veliki broj srpskih vojnika služe pod zastavom NATO-a u Avganistanu, zemlji na drugom kraju svijeta. Kakvo dostignuće! Dostignuće koje je u savršenom skladu sa svijetskim gledištem poslije 1989. i posle 11. septembra 2001.
VOA: Zemljama Balkana sada predstoji put ka punoj evro-atlantskoj integraciji -- kaže Robertson:
“Smatram da je ostvarena upečatljiva transformacija Balkana. Balkanske zemlje su riješene da budućnost uzmu u svoje ruke. Nasilje i etnički sukob tokom 90-tih mogli su da ih unište i one se svesne toga. Sada im predstoji put do potpune integracije u međunarodne organizacije. Ulazak Bosne i Hercegovine i Srbije i Crne Gore u Partnerstvo za mir je sasvim realna mogućnost. No, ostaje na snazi ključni uslov, a to je predaja optuženih za ratne zločine.”
