Odnosi između Francuske i Njemačke ključna su poluga uspješnog funkcioniranja Evropske unije. Do maja ove godine njemačka kancelarka Angela Merkel i Nicolas Sarkozy, sada već bivši predsjednik Francuske, oboje konzervativci po svojim temeljnim ubjeđenjima, bili su uveliko saglasni u procesu definiranja najznačajnih odluka o ekonomskoj krizi kroz koju je prolazila Evropska unija. Sredinom godine socijalista Francois Hollande izabrabran je za predsjednika Francuske i tim izborom sada su raniji francusko-njemački odnosi dovedeni su u pitanje.
Kakav uticaj na Evropsku uniju i Evropu u cjelini ta promjena može imati?
Na ceremoniji uručivanja Nobelove nagrade za mir Evropskoj uniji gospođa Merkel i gospodin Hollande sjedili su jedno pored drugog. Taj trenutak nikako ne može umanjiti, ili prikriti, rastuće razlike u stajalištima lidera dvije najmoćnije članice Evropske unije.
Njih se dvoje fundamentalno razliku po shvatanju što je dobro i prihvatljivo za euro-zonu kaže Philip Whyte, analitičar Cetra za evropsku reformu, i ističe:
„Hollande je ljevičar, Merkelova je desničarka. Hollande ima potpuno drugačiju viziju puta kojim bi Evropska unija trebalo da ide. U tim međusobnim razlikama leže tenzije koje su se u njemačko-francuskim odnosima pojavile u posljednjih 6 mjeseci.“
Njemačka je najjača evropska ekonomija, a njena kancelarka najčvršći zagovornik fiskalne dispipline i stezanja kaiša širom Evrope.
Reakcije na oštre mjere štednje rezultirale su masovnim protestima i sukobima policije i prosvjednika. Stopa nezaposlenosti je visoka, Evropska unija je u recesiji. U takvim okolnostima sve je više političara i ekonomista koji smatraju da je stezanje kaiša bez ikakvih drugih stimulacija pogrešno.
Francois Hollande je u Francuskoj, zagovarajući upravo te ekonomske stimulanse, ostvario odlučujuću izbornu prednost.
Uz tu razliku, on i gospođa Merkel se ne slažu ni u pogledu jedinstvenog bankarskog sistema Evropske unije, ističe Philip White i dodaje:
„Mislim da će njemačko-francuski odnosi biti i dalje trnoviti. Francois Hollande neće biti toliko orijentiran na mikro-ekonomske reforma koliko će Angela Merkel smatrati da treba biti. Francuski predsjednik će biti ambiciozniji od njemačke kancelarke u pogledu stvaranja bankarke unije.“
Ako Njemačka i Francuska ne budu makar približno na istom kolosijeku ekonomski oporavak euro-zone biće mnogo teži i sporiji.
Leila Talani, analitičarka londonskog Kraljevskog koledža, ističe:
„Svaka odluka od značaja za evropske integracione procese usvajana je uz puno učešće i saglasnot i Njemačke i Francuske. To će i dalje biti uvjet rješavanja krize.“
U Njemačkoj će iduće godine biti održani opći izbori. Socijal-demokrati za sada zaostaju u podršci. Njihov kandidat za kancelara Peer Steinbruck zagovara olakšavanje mjera štednje i jedinstveno rješavanje evropskih dugova.
Po ocjeni Leile Talani, Francois Hollande i Peer Steinbruck, ako bi bio izabran, mogli bi donijeti zaokret u evropskoj politici.
„Ako bi imali zajedničke ciljeve, ti ciljevi bi mnogo lakše bili prihvatljivi za evropske zemlje i smiriti sadašnje tenzije.“
Stabilni odnosi Njemačke i Francuske i najveća moguća saglasnost lidera te dvije zemlje najsigurniji su i najkraći put izlaska euro-zone iz sadašnje ekonomske krize i smirivanja postojećih finansijskih tenzija.
Kakav uticaj na Evropsku uniju i Evropu u cjelini ta promjena može imati?
Na ceremoniji uručivanja Nobelove nagrade za mir Evropskoj uniji gospođa Merkel i gospodin Hollande sjedili su jedno pored drugog. Taj trenutak nikako ne može umanjiti, ili prikriti, rastuće razlike u stajalištima lidera dvije najmoćnije članice Evropske unije.
Njih se dvoje fundamentalno razliku po shvatanju što je dobro i prihvatljivo za euro-zonu kaže Philip Whyte, analitičar Cetra za evropsku reformu, i ističe:
„Hollande je ljevičar, Merkelova je desničarka. Hollande ima potpuno drugačiju viziju puta kojim bi Evropska unija trebalo da ide. U tim međusobnim razlikama leže tenzije koje su se u njemačko-francuskim odnosima pojavile u posljednjih 6 mjeseci.“
Njemačka je najjača evropska ekonomija, a njena kancelarka najčvršći zagovornik fiskalne dispipline i stezanja kaiša širom Evrope.
Reakcije na oštre mjere štednje rezultirale su masovnim protestima i sukobima policije i prosvjednika. Stopa nezaposlenosti je visoka, Evropska unija je u recesiji. U takvim okolnostima sve je više političara i ekonomista koji smatraju da je stezanje kaiša bez ikakvih drugih stimulacija pogrešno.
Francois Hollande je u Francuskoj, zagovarajući upravo te ekonomske stimulanse, ostvario odlučujuću izbornu prednost.
Uz tu razliku, on i gospođa Merkel se ne slažu ni u pogledu jedinstvenog bankarskog sistema Evropske unije, ističe Philip White i dodaje:
„Mislim da će njemačko-francuski odnosi biti i dalje trnoviti. Francois Hollande neće biti toliko orijentiran na mikro-ekonomske reforma koliko će Angela Merkel smatrati da treba biti. Francuski predsjednik će biti ambiciozniji od njemačke kancelarke u pogledu stvaranja bankarke unije.“
Ako Njemačka i Francuska ne budu makar približno na istom kolosijeku ekonomski oporavak euro-zone biće mnogo teži i sporiji.
Leila Talani, analitičarka londonskog Kraljevskog koledža, ističe:
„Svaka odluka od značaja za evropske integracione procese usvajana je uz puno učešće i saglasnot i Njemačke i Francuske. To će i dalje biti uvjet rješavanja krize.“
U Njemačkoj će iduće godine biti održani opći izbori. Socijal-demokrati za sada zaostaju u podršci. Njihov kandidat za kancelara Peer Steinbruck zagovara olakšavanje mjera štednje i jedinstveno rješavanje evropskih dugova.
Po ocjeni Leile Talani, Francois Hollande i Peer Steinbruck, ako bi bio izabran, mogli bi donijeti zaokret u evropskoj politici.
„Ako bi imali zajedničke ciljeve, ti ciljevi bi mnogo lakše bili prihvatljivi za evropske zemlje i smiriti sadašnje tenzije.“
Stabilni odnosi Njemačke i Francuske i najveća moguća saglasnost lidera te dvije zemlje najsigurniji su i najkraći put izlaska euro-zone iz sadašnje ekonomske krize i smirivanja postojećih finansijskih tenzija.
